میدونی چیه، آدما غذا نیستن که تو انقدر یکی شونو دوست داشته باشی که حتی بیشتر از ظرفیتت ازش بخوری، و زمانی که سیر شدی و دل تو زد، بریزی ش دور.

بعضیا آدمای اطراف شونو با نمیدونم، دستمال کاغذی، جعبه ابزار یا هر چیز دیگه ای اشتباه می گیرن.

اینکه یکی به خواسته خودش مال تو شده، دلیل بر این نیست که هر گوهی دلت خواست سرش بیاری، ته شم مثه یه تیکه آشغال پرتش کنی دور.

قبل اینکه وارد یه رابطه جدی احساسی شی، به خودت نگا کن، اگه واقعا از صمیم قلبت دوستش نداری، اگه میدونی که یه روزی دل تو میزنه، وارد نشو! عشق یه احساس زودگذر یا اسباب بازی نیست که مثل بچه ها توش خوش بگذرونی و خسته شی و بری.

اکثر اوقات تو روابط، نه قانونی وجود داره، نه تعهدی. ولی بعضی چیزا رو شعور و انسانیت حکم میکنه.

شعور و انسانیت اینکه از زمانی که یکی رو دل بسته و امیدوار به خودت کردی، برای تک تک تصمیماتت، باید به اونم فکر کنی.

اگر از بار همچین مسئولیتی بر نمیای، به عقلت رجوع کن، و زندگی تو بدون عشق بگذرون.

دنیا بابت نشکوندن دل انسان هاش خیلی بهت مدیون میشه.