من از بچگی تو یه خانواده مذهبی بزرگ شدم. همه محجبه و باایمان و ...

ولی من ب شخصه طوری بودم که تا ۱۳-۱۴ سالگی تصمیم ب برداشتن حجابم داشتم. چرا؟ چون ب نظرم یه تیکه پارچه مشکی رو سر گذاشتن هیچ فایده ای نداشت. نشون ندادن موهای زیبایی که توی خیابون می دیدم و از اینکه مال خودم پنهان بود، ناراحت می شدم. 

این قضیه داشت بدتر می شد تا زمانی که من ۱۵ ساله شدم. من یه مدرسه مذهبی درس می خوندم که معلم دینی ای داشتیم که این خانم هیچ یک از عنوان های کتاب درسی رو به ما یاد نداد. هر جلسه میومد و خودش باهامون صحبت می کرد. در حدی که ما حتی کتاب هامونم گم کردیم. امتحانا رم خودش بهمون تقلب می رسوند.

اما صحبت های این بانوی ما، چنان توی مسائل دینی روی من عمیقا تاثیر گذاشت که خودم حجاب رو انتخاب کردم، خودن دنبال دینم رفتم و خودم راجبش خوندم و نتیجه گرفتم.

تاثیری که این خانم روی من گذاشت و حرفایی که زد، چیزهایی بود که اگه ایشون سر راهم قرار نمی گرفت، صد سال هم نه از خانواده می شنیدم، نه از جامعه جمهوری اسلامی، نه از تلویزیون، نه ...

تنها با اجبار ها و خشونت های اجباری و مسخره ی جامعه برای به زور هدایت کردن مردم، مدام زده تر و دورتر می شدم 

من به عنوان یک محجبه ایرانی، به تمام هم وطنانم برای دوری از حجاب حق میدم. بعضی مسئولین ما عقیده شون اینه 

"ما مومنیم، و هر هم نوعی که مانند ما نبود، لایق آزار برای هدایت است"

و واقعا تمام واکنش ها به این کوته فکری ها، طبیعیه. 

یه روز اگه بخوان به زور حجاب از سر ما بردارن و در این راه، چند محجبه هم کشته شن، ما حجاب مون رو محکم تر می گیریم

پس به جای متهم کردن مردمی که به اجبار میخواید هدایت شون کنین، خودتون و روش هدایت تون رو متهم کنین. ما همه انسانیم و عقل داریم. اگه حجاب ب نظرتون معقوله، پس با منطق به ما ثابتش کنین تا خودمون انتخابش کنیم.

یکی از مهم ترین آیات قرآن هم همینه

"لا اکراه فی الدین"

باور کنین حتی اگه من تو مدرسه مذهبی م آیه و حکم وجوب حجاب رو نمی شنیدم، همین رو هم تو جامعه متوجه نمی شدم 

شما کوتاهی کردین و در این هیچ شکی نیست. یا جبران کنین با بکشید کنار