زمانی که یه بچه برای اسباب بازی ش گریه میکنه، غیرمنطقی ب نظر میرسه که کسی بشینه جلوش و بگه "گریه نکن چون خیلیا از تو بدبخت ترن و مشکلات بیشتری دارن"

شاید بگین "خب اون بچه ست، نمیفهمه" ولی این موضوع وجود داره که بعضی چیزا از بچگی آدما تغییر نمیکنه. مشکلات و دردهای ما با ما بزرگ میشن. توی هر سنی مشکلات منحصر به فرد خودمون رو داریم که ممکنه برای فرد دیگه ای هم سن ما قابل درک نباشه. دیگه چه برسه به سن های متفاوت.

پس این برخورد و این تفکر که "دردای بدتر از تویی وجود داره، پس تو حق نداری به این دردت بها بدی و براش رنج بکشی" اشتباه محضه.

خیلی از ما این تفکر رو دو جا به کار می بریم :

1- اول در برابر خودمون که باعث عذاب وجدان مون میشه. فلانی از من بدبخت تره پس من چطور میتونم درد داشته باشم؟

2- دربرابر کسی که میاد با ما درددل کنه و ما یا بهش بدبختیای دیگرانو یادآوری می کنیم که ینی تو نباید ناراحت باشی، یا می شینیم میگیم تو که خوبی من اینطوری من اونطوری و ... می شینیم از بدبختیای خودمون براش میگیم که ینی مثلا تو وضعت خوبه و ناراحت نباش. در صورتی که این هیچ کمکی براش نیست (با درددل بقیه اینطور برخورد نکنیم)

پس به دردهاتون احترام بذارید و با دیگران مقایسه ش نکنید.

دردهای هر کس به اندازه خودش بزرگه