سَــقفِ آسمآن

در قَعــرِ ژَرفایِ دَریاییِ رَقـصِ‌ لَب هایَت

و آوایِ دَرک ناشُـدَنیِ نَهَنگـ ها

سُقوط می کُنَد

وَ وای از زَمانی که

مَن بِخواهَم بَر این تَنـاقُـض

بوسه بِنشانَم . . . 

mad strange Someone

+ این آهنگ داره با روح و روانم بازی میکنه...